Volgens vaste jurisprudentie van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (hierna: de Afdeling) is de (beslissing tot) intrekking van een gedoogverklaring geen besluit in de zin van artikel 1:3 van de Awb, behoudens bijzondere omstandigheden. Een dergelijke beslissing houdt slechts de mogelijkheid in dat het betrokken bestuursorgaan handhavend zal gaan optreden. Dat betekent dat aan een beslissing tot intrekking van een gedoogverklaring geen zelfstandige betekenis kan worden toegekend, behoudens bijzondere gevallen (ECLI:NL:RVS:2008:BG7172, r.o. 2.2; ECLI:NL:RVS:2017:3254). Een bijzonder geval kan zich bijvoorbeeld voordoen wanneer het intrekken van een gedoogverklaring in strijd is met het evenredigheidsbeginsel (ECLI:NL:RBBRE:2009:BK0452).
Of een gedoogbeslissing dan ook geen besluit is in de zin van artikel 1:3 van de Awb, behoudens de bijzondere gevallen, is voor de Afdeling nog geen uitgemaakte zaak. Dat blijkt uit het persbericht van de Afdeling van 4 september 2018. De Afdeling heeft aan staatsraad advocaat-generaal Widdershoven (verder: Widdershoven) een conclusie gevraagd over de gedoogbeslissing en hoe deze zich verhoudt tot artikel 1:3 van de Awb. Daarbij is gevraagd om ook in te gaan op de belangen van de gedoogde en eventuele derden. De aanleiding voor deze conclusie is een hoger beroep op een uitspraak van de Rechtbank Oost-Brabant. In die uitspraak ging het om een zogenoemde ‘persoonsgebonden gedoogbeslissing’. Naar het oordeel van de rechtbank is de beslissing geen besluit om te handhaven, maar een uitstel van het gebruik van de handhavingsbevoegdheid. Om die reden kan er naar het oordeel van de rechtbank tegen de beslissing geen bezwaar worden gemaakt of beroep worden ingediend.
Widdershoven heeft nu tot halverwege december van dit jaar de tijd om de conclusie te schrijven. Houd onze blog in de gaten!
