De gemeenteraad van de gemeente Zundert heeft een beheersverordening vastgesteld, maar niet, zo blijkt uit deze uitspraak (ECLI:NL:RBZWB:2014:96), op de juiste wijze bekendgemaakt. Twee omgevingsvergunningen die op basis van deze beheersverordening zijn verleend, dienen dus te worden vernietigd. Hieronder tekst en uitleg.
De beheersverordening
Sinds de inwerkingtreding van de Wet ruimtelijke ordening op 1 juli 2008 beschikt de gemeenteraad over de bevoegdheid een beheersverordening vast te stellen. Dit (nieuwe) planologisch instrument heeft zijn opwachting gemaakt in die gevallen waarin een bestemmingsplanprocedure te omslachtig zou zijn. De beheersverordening is een alternatief voor het bestemmingsplan; tegelijk kan op een locatie niet én een beheersverordening én een bestemmingsplan gelden. Van een beheersverordening kan gebruik worden gemaakt in het geval er geen nieuwe ontwikkelingen worden voorzien in het desbetreffende gebied. Een beheersverordening heeft hiermee een beheersmatig karakter. De Wet ruimtelijke ordening regelt, anders dan het bestemmingsplan, niets over de procedure met betrekking tot het vaststellen van een beheersverordening. Dit betekent dat de regels over het vaststellen van de verordening te vinden zijn in de Gemeentewet.
De zaak
In onderhavige zaak zijn bij de rechtbank twee beroepen binnengekomen tegen de door gemeente Zundert geweigerde omgevingsvergunningen. De weigering van de omgevingsvergunning is gebaseerd op de beheersverordening. Samengevat wordt door eisers aangevoerd dat die beheersverordening niet in werking is getreden en dus niet geldt.
De gemeente voert aan dat aan de bekendmakingsvereisten van artikel 139 van de Gemeentewet is voldaan doordat een mededeling is gedaan in de Zundertse Bode en de Staatscourant. Bovendien is de beheersverordening beschikbaar gesteld via www.ruimtelijkeplannen.nl. [1]
Een verordening kan op verschillende manieren bekend worden gemaakt. Op het moment van vaststellen van de verordening was in de Gemeentewet geregeld dat als een gemeente niet over een gemeenteblad beschikt, de verordening bekendgemaakt wordt door de verordening twaalf weken ter inzage te leggen en daarvan melding te doen in een plaatselijk verschijnend dag-, nieuws- of huis-aan-huisblad. De gemeente beschikt niet over een gemeenteblad, maar de verordening heeft ook niet ter inzage gelegen. In zoverre is dus ook niet aan de bekendmakingsvereisten voldaan. Een verordening kan ook elektronisch bekend worden gemaakt. De verordening moet dan wel (conform artikel 139, derde lid, van de Gemeentewet) op een algemeen toegankelijke wijze beschikbaar blijven. De rechtbank overweegt dat het plaatsen van de beheersverordening op www.ruimtelijkeplannen.nl onder deze eis valt. In zoverre kan de gemeenteraad nog altijd aan zijn bekendmakingsverplichting voldoen. De vraag in deze procedure is echter of de beheersverordening daadwerkelijk beschikbaar is gesteld via de website www.ruimtelijkeplannen.nl.
Ter zitting is aangetoond dat de beheersverordening is ‘ingelezen’ en integraal is te raadplegen via de website. De rechtbank is echter van oordeel dat niet kan worden gezegd dat de beheersverordening op een algemeen toegankelijk wijze beschikbaar is. Algemeen uitgangspunt is volgens de rechtbank dat bij het digitaal beschikbaar stellen van overheidsinformatie, de informatie voor een ieder toegankelijk en kenbaar moet zijn op een laagdrempelige wijze. In dit geval was het met de gebruikelijke manier raadplegen van de website www.ruimtelijkeplannen.nl alleen mogelijk om het raadbesluit over de beheersverordening te vinden, maar niet de tekst van de beheersverordening. Pas na een presentatie van de gemeente ter zitting, kon de tekst worden getoond. Dit vindt de rechtbank dermate omslachtig en onduidelijk, dat geoordeeld wordt dat de verordening niet naar behoren bekend is gemaakt en dus niet geldt.
Conclusie
Nu de beheersverordening niet geldt, kon deze niet ten grondslag gelegd worden aan de weigering van de omgevingsvergunningen. De weigeringen worden dan ook vernietigd. De gemeente dient opnieuw op de aanvragen te besluiten, maar kan daarbij dus geen gebruik maken van de beheersverordening. Het planologisch kader dat vóór de beheersverordening van kracht was dient in beginsel als uitgangspunt te worden genomen voor de beoordeling van de aanvragen. Of de aanvragers krijgen wat ze hebben aangevraagd is dus nog even afwachten.
Catch Legal, Tanne van Wissen.
Meer weten? Neem gerust contact op.
[1] Inmiddels is het betreffende artikel (artikel 139 van de Gemeentewet) gewijzigd.
